مست و هوشیار

شلوار همیشگی، چادر بلند سیاه و
مانتو تا حدی اندام زنان را می پوشانند، اما نمی توانند نه زیبایی آنها و
نه زیبایی قدم برداشتن زنانه را پنهان کنند، و در کل هاله ای از اسرار
آمیزی و مرموزی ایجاد می کنند که بنظر من تنها بیشتر اثر گذار است. آری
حقیقتاً همه دختران تهران با روسری هستند. اما حجاب کاملی که هم موها و هم
گردن را بپوشاند را بر سر همه دیده نمی شود. می توان خانم های زیادی را
دید که روسری کوچکی زیر چانه گره زده اند و یا شالی سبک و نازک روی سر
انداخته اند که بیشترِ موها را باز می گذارد. نمی توانم بگویم که آیا این
حجاب در گرمای تابستان برای آنان سختی آفرین است یا نه، اما به سلیقه من
روسری چهره های زیبا را خراب نمی کند. بویژه که به زیبایی زنان کمی اسرار
آمیزی اضافه می کند و این بیشتر توجه مردان را بخود جلب می کند. بخاطر
همین فکر می کنم که دولت ایران با ممنوع ساختن بی حجابی و با تلاش برای
ریشه کن سازی وسوسه و افسون گری، دقیقاً به اثر عکس رسیده اند.

و در عین حال من این را تشخیص دادم
که علیرغم تمامی سختگیری ها، بانوان ایرانی حس نمی کنند که در قید هستند.
یکبار من ناظر بودم که چگونه یک دختر جوان که پشت فرمان ماشینی پارک شده
در خیابانی خلوت نشسته بود، با غرور و ناز سیگار می کشید. باری دیگر من
شاهد جر و بحثی احتمالاً خانوادگی بودم که در یکی از مناطق آرام رخ داد.
خانم در برابر چشمان من، سیلی های محکی به مرد همراه خود می زد که انگار
به دلایلی پیش وی مقصر بود. پس از آن خانم روی برگرداند و دور شد. البته
چند ده متری گذشت، ایستاد و منتظر شد که ببیند مرد چکار می کند. علیرغم
اینکه خیلی دلم می خواست این صحنه را تا پایان ببینیم، مجبور بودم آنجا را
ترک کنم که بی ادب جلوه نکنم.

باید گفت که مقامات ایران به خانم
ها امکاناتی هرچه بیشتر برای کار و ترقی می دهند. زنان مشغول بکار را
عملاً در تمامی موسسات می توان دید. جدیدترین کار هم تاکسی زنان است که
تنها برای جابجایی خانم ها استفاده می شود و رانندگان آن نیز زنان هستند.